فهرست نویسی در کتابخانه

فهرست نویسی در کتابخانه

فهرست نویسی منابع کتابخانه ای

فهرست­ نویسی راهی برای توصیف مواد و منابع کتابخانه ­ای است تا شناسایی و تعیین محل آن‌ها آسان شود. این کار به کاربران کمک می‌کند تا مواد مفید را شناسایی کرده و بدانند کجا آن‌ها را پیدا کنند. کاربران می‌توانند با استفاده از نرم ­افزارهای کتابخانه ­ای که تمامی اطلاعات منابع فهرست­ نویسی شده را در خود ذخیره دارد بفهمند که آیا آن مرکز یک کتاب خاص، یا منابعی که توسط یک نویسنده خاص نوشته شده است و یا موادی که مرتبط با یک موضوع مشخص هستند را دارد یا خیر.

یکی از قوانین کتابدار شهیر هندی یعنی رانگاناتان این است که “کتاب برای استفاده است” و این موضوع هدف اصلی هر کتابخانه­ ای است تا کاربران بتوانند از منابعی که در کتابخانه موجود است نهایت استفاده را داشته باشند. پس اگر مراجه­ کننده به کتابخانه نتواند منابع مورد نظر خود را به دست آورد در حالی که این منابع در کتابخانه موجود است، ما شاهد هدر رفتن زمان، پول و نیروی منابع انسانی خواهیم بود.

فهرست نویسی به چه معناست؟

واژه “فهرست” برگرفته از واژه لاتین “Catalogue” است و به این موضوع اشاره دارد که این فهرست باید براساس یک مجموعه برنامه منظم و عقلانی تنظیم شده باشد. به عقیده کاتر، فهرست به معنای”فهرستی از کتاب ها یا مشخصات کتاب­ ها است که بر اساس برخی از طرح های مشخص تنظیم شده ‌است”.

فهرست­ نویسی یعنی ثبت مشخصات کتاب شناختی منابع اطلاعاتی برای سازماندهی و تهیه فهرست از آن­ها. به بیان دیگر، فهرست­ نویسی به مجموعه مراحلی گفته می شود که طبق روش خاصی، مشخصات منابع اطلاعاتی را جهت تهیه فهرست و استفاده از آن آماده می ­کند.

امروزه فهرست ­نویسی فعالیتی علمی و پژوهشی در جهت سازماندهی مجموعه کتابخانه است و حرفه ­ای تخصصی و قانون مند شناخته می­ شود که به دانش تخصصی و آگاهی­ های عمومی وسیع نیاز دارد.

کارکردهای فهرست

فهرست کتابخانه باید ابزار مؤثری برای اطلاع از موارد زیر باشد:

۱- آیا کتابخانه که اطلاعات زیر برای آن مشخص است، دارد؟

الف) نام نویسنده و عنوان، یا:

ب) عنوان به تنهایی (اگر نویسنده و عنوان برای شناسایی کتاب، مناسب یا کافی نباشد).

۲- در کتابخانه از موارد زیر کدام یک موجود است؟

الف) چه آثاری از یک نویسنده خاص

ب) چه ویرایش ­هایی از یک اثر خاص

اطلاعات مندرج در یک فهرست

یک فهرست معمولاً حاوی اطلاعات زیر در مورد هر منبع است:

  1. عنوان، عنوان فرعی
  2. نویسنده و یا مترجم یا گرد آورنده
  3. موضوع (یا کلید واژه ها)
  4. ویراست
  5. فروست
  6. ناشر
  7. تاریخ انتشار
  8. شماره انتشار
  9. مشخصات ظاهری، مانند: تعداد صفحات و مصور بودن یا نبودن و…
  10. شماره رده ­بندی (کنگره، دیویی یا … )

ابزار و منابع فهرست نویسی

  1. فهرست سرعنوان­ های موضوعی: در بخش فهرست­ نویسی، “سرعنوان­ های موضوعی فارسی”، ” سرعنوان­ های موضوعی کنگره”،  “سرعنوان­ های موضوعی سیرز” و در کتابخانه ­های علوم پزشکی “سرعنوان­ های موضوعی پزشکی” بسته به نیاز کتابخانه لازم است.
  2. فهرستگان ­ها و صورت­ کتاب­ های فهرست شده: این نوع از منابع به دلیل آن­که حاوی نمونه فهرست برگه­ ها بودند، تاچندی پیش بسیار مورد استفاده قرار می گرفت و تا اندازه زیادی منجر به سرعت و سهولت در فهرست ­نویسی می­ شد.
  3. کتابشناسی ­ها و فهرست ­ها: علاوه بر اطلاعات کتابشناختی کتاب ­هایی که در کتابخانه ملی ثبت شده است به و صورت آنلاین در دسترس است، از دیگر کتابشناسی های معتبر می­ توان به “فهرست کتاب­ های چاپی فارسی خان بابا مشار”، “کتابشناسی موضوعی ایران” اثر حسین بنی آدم، “کتابشناسی دهساله ایرج افشار” و دیگر کتابشناسی های عمومی موجود نام برد.
  4. فهرست مستند اسامی مشاهیر، مؤلفان و سازمان ­ها: از این فهرست­ ها برای یکدستی، و نوشتن شکل صحیح نام­ ها و هماهنگ ساختن شناسه نام­ ها و ارجاع های لازم استفاده می ­شود.
  5. جدول ­های نشانه مؤلف: با این جداول می ­توان کتاب را از میان سایر کتاب ­های مشابه بازیابی کرد. “جدول سه رقمی مبتنی بر کاتر-سن برن” و “نشانه مؤلف برای استفاده در رده­ بندی کتابخانه” جزو این جداول هستند.
  6. منابع موجود دیگر: منابعی همچون، سرگذشت نامه ­ها، دایره المعارف­ ها، واژه­ نامه ­ها، کتابشناسی­ های موضوعی و دیگر منابع مرجع از این دست هستند.

فرآیند فهرست نویسی

امروزه کتابداران با هر سطح از دانش تخصصی، تنها به واسطه استفاده از نرم­ افزارهای تخصصی کتابداری از قبیل نرم ­افزار کتابداری کتابا به آسانی قادر به ثبت جزییات و اطلاعات کتاب­ هایی هستند که پیش از این “فیپا” را توسط کتابخانه ملی اخذ نموده ­اند. فیپا که مختصر فهرست­ نویسی پیش از انتشار است، تمام اطلاعات مورد نیاز برای کتابدار را به همراه دارد.

اما در خصوص منابع غیرکتابی و یا فاقد شابک، از قبیل نسخه ­های خطی و یا کتاب­ های قدیمی، کتابدار با استفاده از دانش شخصی خود و در نظر گرفتن نیازهای کاربران و پیروی از خط­ مشی کتابخانه فرایند فهرست ­نویسی را انجام می ­دهد. این فرایند در یک دسته ­بندی ساده شامل سه مرحله زیر است:

  1. فهرست­ نویسی توصیفی
  2. فهرست­ نویسی موضوعی
  3. رده ­بندی و اختصاص شماره راهنما به منبع

فهرست نویسی توصیفی

ارائه اطلاعاتی به منظور توصیف یک مدرک به فهرست ­نویسی توصیفی معروف است. یکی از قواعد و قوانین مطرح در این زمینه، قاعده انگلوامریکن است که به سه سطح از توصیف با توجه به نوع و ماهیت کتابخانه اشاره دارد:

  1. نخستین سطح که حداقل اطلاعات کتابشناختی در آن گنجانده می­ شود بیشتر مناسب کتابخانه ­های کوچک و تقریباً متوسط است.
  2. در سطح دوم که بیشتر مناسب کتابخانه ­های تخصصی است، اطلاعات بیشتری به منظور توصیف مدرک لحاظ می­شود، مانند: شماره استاندارد بین المللی، فروست و….
  3. سومین سطح که کامل­ ترین سطح فهرست ­نویسی است، اطلاعات دقیق­ تر و تا حد امکان جامع­ تری به مخاطب ارائه می­ شود.

فهرست نویسی موضوعی

هر مدرک حاوی موضوع یا موضوعاتی است که کتابدار می­ تواند با دانش پیشین خود، مطالعه مدرک و کمک گرفتن از ابزارهایی نظیر فهرست سرعنوان ­های موضوعی، موضوع ­های مناسب را برای مدرک برگزیند. کتابدار باید به این نکته دقت داشته باشد که با توجه به نوع مخاطبان، نسبت به گزینش موضوعات حساسیت لازم را اعمال کند. فهرست ­نویسی موضوعی به مراتب سخت ­تر از فهرست ­نویسی توصیفی است و لازمه آن دقت و پرهیز از سطحی ­نگری است.

رده بندی و اختصاص شماره راهنما به منبع

رده­ بندی که به معنای اختصاص شماره راهنماهای خاص، نظیر رده ­بندی کنگره و رده ­بندی دیویی است از روش­ های مهم در سازماندهی منابع و مدارک محسوب می شود. رده­ بندی باعث تعیین جای صحیح هر منبع در کنار منابع دیگر می ­شود. هر کتابخانه با استفاده از یک نظام رده­ بندی اقدام به تنظیم و چینش منابع خود در قفسه ها می­ کنند. در صفحه شناسنامه کتاب معمولاً هم رده ­بندی کنگره و هم رده ­بندی دیویی قید شده است تا مورد استفاده کتابدار و یا مراجعه­ کنندگان واقع شود.

نکته پایانی

فهرست­ نویسی یکی از کارهای تخصصی کتابداران است که نیازمند تخصص و مهارت در این زمینه است. اینکه چه میزان و چه نوع اطلاعاتی را برای یک مدرک در فهرست نویسی لحاظ کنیم بستگی به سطح تجربه و آگاهی کاربران، نوع نظام کتابخانه، بودجه و خط­ مشی کتابخانه، و میزان تخصص کتابداران آن کتابخانه دارد. باید توجه داشت که هرچند بانک اطلاعاتی کتابخانه ملی کامل نیست، اما کتابدار به آسانی با کمک ابزار وب و نرم ­افزارهای کتابخانه­ ای تنها با وارد کردن کد شابک قادر است تمامی اطلاعات آن کتاب را در سیستم خود ثبت  و ذخیره کند.

منبع:

فهرست ­نویسی: اصول و روش­ ها، تألیف: رحمت الله فتاحی و سیدمهدی طاهری

یک دیدگاه :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *